Rzadko dostaję książkę tak genialnie dopracowaną pod kątem reklamy i klimatu fabuły. Niesamowite dodatki wciągające od samego patrzenia w klimat, a sam napis przetykany mchem wywołuje ciarki.
Pani Ewo, wielki SZACUN!
Topieliska to nie jest spacerek, to konkretny totalny maraton emocji, nerwowego oddechu  i gęsiej skórki.
Od 1 strony…

Topieliska
Przydryga Ewa
Wydawnictwo MUZA S.A.
2021-05-19

Telefon z przychodni wyrywa Polę ze snu. Okazuje się, że jej trzyletni synek wraz ze swoim tatą nie pojawili się na umówionej wizycie. Gdy Pola nie może skontaktować się ze swoim mężem, mimo szalejącej za oknem zamieci, decyduje się pojechać do przychodni. Po drodze jest świadkiem prowadzonej nad rzeką akcji ratunkowej. Na jej oczach dźwig wyławia samochód z roztrzaskaną przednią szybą. W pustym wraku Pola rozpoznaje nissana Kuby… Zamarznięte ciało jej męża zostaje wyłowione z rzeki kilka dni później.
Zwłoki ich synka nie zostają jednak odnalezione. Wszystko wskazuje na nieszczęśliwy wypadek – Jakub nie zdołał uwolnić z pułapki ani siebie, ani dziecka. Tak brzmi oficjalna wersja…

Mijają dni, a nad dobrym imieniem Kuby zaczynają się zbierać czarne chmury. W pracy dopuścił się kilku matactw i zapewne w związku z tym był szantażowany. W odległej przeszłości Kuby mnożą się kolejne luki, a główną z nich wypełnia tajemnicza dziewczyna, która kilkanaście lat wcześniej utonęła w kaszubskim jeziorze…
Spirala obłędu zacieśnia się w trakcie przeszukiwania domu małżeństwa.
W piwniczce na wina policja natrafia na zamknięte w metalowej skrzyni szczątki małego dziecka…

Ciarki. I znów ciarki.
Emocje, napięcie, szok, uczucie falujące niczym wzburzone morze.
Nie sposób wymienić dokładnie wszystkich odczuć podczas tej lektury.
Wbija w fotel.
Topieliska to zdecydowanie nie jest książka dla ludzi o słabym nerwach.
Fabuła skonstruowana tak genialnie, że ty po prostu jesteś w tej książce, przeżywasz, czujesz, działasz.
Nie sposób wymienić ilość ciar zakradających się po plecach.
Jedna z najlepszych książek tego roku!